Η ΤΙΜΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ " ΔΕΝ ΞΕΡΩ"

        Εάν αφεθούμε λιγάκι και ανατρέξουμε νοερά στα πολύ πολύ παιδικά μας χρόνια, φαντάζομαι πώς όλοι μας, πέρα από τις καλές ή κακές αναμνήσεις μας, έχουμε σημεία βαθιά σημαδεμένα από οδυνηρές καταρρίψεις κάποιων πιστεύω μας. Για να γίνω πιο ξεκάθαρος, πόσοι από εμάς δεν θυμούνται πόσο καταστροφική για τον κόσμο μας ήταν η στιγμή που κάποιο καλόπαιδο(συνήθως λίγο μεγαλύτερο) μας έλεγε με απαξιωτικό ύφος πως δεν υπάρχει ο Άγιος Βασίλης ;   Ή πως δεν ήταν η καλή νεράιδα αυτή που έπαιρνε το δόντι  κάτω από το γεμάτο όνειρα μαξιλάρι μας, πως δεν υπήρχαν νεράιδες, ξωτικά, καλικάντζαροι, μαγικές ντουλάπες και χίλια δυο άλλα μαγικά που πιστεύαμε ακράδαντα πως υπήρχαν. Τα κάστρα του μαγικού μας κόσμου έπεσαν το ένα μετά το άλλο κάνοντας μας να περπατούμε επάνω στα ερείπιά του "μεγάλοι" πια, τόσο "μεγάλοι" που να μπορούμε πια και εμείς με την σειρά μας να εκμυστηρευτούμε τα μυστικά της μεγαλοσύνης μας στα μικρότερα αδέλφια ή ξαδελφάκια!
    Μετά από αυτές τις αποκαλύψεις άρχισα και εγώ να παραδέχομαι κάποια πράγματα. Εντάξει, δέν υπάρχει ο Άγιος Βασίλης, δεν υπάρχει η καλή νεράιδα, φαίνομαι πίσω από τον αόρατο μανδύα μου ναι το παραδέχομαι! Εκείνο όμως που δεν μπορούσα να δεχτώ ήταν απάντηση της μητέρας μου σε μια ερώτηση που αφορούσε, εάν θυμάμαι καλά, τα άστρα και την ύπαρξή τους ......ΔΕΝ ΞΕΡΩ!!!
Η απάντησή της αυτή έκανε θρύψαλα και κομμάτια τον κόσμο μου, έχασα πραγματικά την γη κάτω από τα μικρά μου πόδια. Μέχρι εκείνη την στιγμή της ζωής μου δεν είχα ξανακούσει από την μητέρα μου αυτά τα λόγια, πάντοτε είχε μια απάντηση για όλα! Και τώρα μου έλεγε δεν ξέρω, αισθάνθηκα τόσο προδομένος που νευρίασα! Απαίτησα εκείνη την στιγμή να μάθω να διαβάζω! Και η μητέρα μου είπε γελώντας, πως κανένας άνθρωπος ,ούτε και αυτή, δεν μπορεί να ξέρει τα πάντα. Μετά από λίγες μέρες την συγχώρεσα και θεώρησα τίμια την απάντησή της ,μιας και θα μπορούσε πολύ άνετα να με παραμυθιάσει!
  Επιστρέφοντας στο σήμερα, στην εποχή της πληροφόρησης , των κοινωνικών δικτύων, του wikipedia  και όλης της ενσύρματης ή ασύρματης ενημέρωσης, νιώθω πολλές φορές πως νοσταλγώ εκείνο το ειλικρινές και τίμιο" δεν ξέρω" της μητέρας μου. Ευρισκόμενος συχνά μέσα σε παρέες πιάνω και τον εαυτό μου να φλυαρεί ακατάσχετα ως άλλος διδάκτωρ ή φιλόσοφος και να πιστεύω ακράδαντα πως κατέχω το νόημα της ζωής και την λύση για το κάθε πρόβλημα! Έπειτα πάλι σκέφτομαι, αφού όλοι γνωρίζουμε τόσα πολλά γιατί δεν πάμε μπροστά; μόνο πάμε από το κακό στο χειρότερο; μήπως τελικά η τόση γνώση και πληροφόρηση που πλανάται στον αέρα δεν μας κάνει καλό;μήπως τείνουμε προς την γενική ημιμάθεια και χάνουμε την εξειδίκευση; μήπως η εύκολη απόκτηση της γνώσης μας κάνει να τεμπελιάζουμε στην εφαρμογή της; μήπως γινόμαστε αλαζόνες τρώγοντας καρπό από δέντρο που δεν κοπιάσαμε για αυτό; τι θα συμβεί αν ξαφνικά μια μέρα πάψει να υπάρχει το διαδίκτυο; μήπως τότε θα φανεί η γύμνια μας; η ημιμάθειά μας;   Την απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα δεν την ξέρω και σίγουρα ούτε η μητέρα μου !
           Πάντως το κείμενο αυτό  δεν έχει σκοπό να αποτρέψει κανέναν από την παντογνωσία ή από το να  χρησιμοποιεί κανείς την παγκόσμια γνώση που υπάρχει , αλλά μονάχα να προτρέψει ταπεινά τους έχοντες ψήγματα αυτοκριτικής διάθεσης, να πουν ευθαρσώς και με τιμιότητα πως δεν γνωρίζουν τα πάντα! Και ίσως τότε πάψουμε όλοι να εμφανιζόμαστε στα κοινωνικά δίκτυα και στις παρέες ως άλλος Σωκράτης και να μάθουμε να εκτιμάμε την γνώση.
     Ένας ήταν ο Σωκράτης και εμείς του δώσαμε το κώνειο!  ( ΕΝ ΟΙΔΑ ΟΤΙ ΟΥΔΕΝ ΟΙΔΑ)