"ΧΡΟΝΟΣ"

      Το σημαντικότερο αγαθό που κατέχουμε είναι ο χρόνος μας και αυτό γιατί απ' την στιγμή που θα δούμε το ζωογόνο φως, αρχίζει να μετρά  αντίστροφα .Σαν ένα τραγούδι ή ένα θεατρικό έργο που έχει αρχή, μέση και τέλος. Μόνο που αυτό το τραγούδι και το έργο, έχουμε την δυνατότητα να το συνθέσουμε και να το γράψουμε εμείς οι ίδιοι. Εμείς είμαστε οι συνθέτες, οι σκηνοθέτες,οι παραγωγοί, οι ερμηνευτές, οι φωτιστές, οι φροντιστές, το υποβολείο! Τα πάντα στο έργο αυτό τα επιλέγουμε εμείς, είμαστε υπεύθυνοι για την διαχείριση και σωστή χρήση του χρόνου που μας δόθηκε στο σανίδι της ζωής. Το φινάλε δεν θα το δούμε, θα χαθούμε πίσω από την αυλαία, σημασία όμως έχει το πέρασμά μας από την σκηνή να έχει αξία.
      Η ανθρωπότητα από πολύ νωρίς αντιλήφθηκε την αξία του χρόνου γι' αυτό και άρχισε να μετρά τα πάντα με βάση αυτό. Η ζωή μας και η καθημερινότητά μας είναι και αυτή δομημένη  επάνω στην προσφορά και ζήτηση του χρόνου ζωής που είμαστε διατεθειμένοι να παραχωρήσουμε με τα ανάλογα ανταλλάγματα. "Time is money" λεν οι Αμερικανοί, που σημαίνει σε ελεύθερη μη καπιταλιστική μετάφραση "Χρόνος ,είναι τα χρήματα που σου δίνω με αντάλλαγμα λίγο απ' τη ζωή σου" και έτσι λοιπόν, όλοι προσπαθούμε να βγάλουμε ότι καλύτερο μπορούμε από τον χρόνο μας. Κοινώς,δίνουμε τον χρόνο μας για να μπορέσουμε να περάσουμε καλύτερα τον υπόλοιπο χρόνο μας...ένα αλισβερίσι με το δώρο της ζωής! Στις μέρες μας μάλιστα ,έχουμε αναγάγει το παζάρι αυτό σε επιστήμη και έτσι πέρα από την ποσότητα του χρόνου, το ύψος της ανταμοιβής, έχει και διάφορα άλλα κριτήρια όπως η εθνικότητα, το φύλο, η γλώσσα και άλλα πολλά "ωραία" των καιρών μας!
     Τι γίνεται όμως με την συνολική εικόνα της παράστασής μας; Είπαμε, εμείς είμαστε οι σκηνοθέτες, έχουμε ευθύνη για το αποτέλεσμα. Εάν καταναλώσουμε ολάκερο το χρόνο μας απλά για ικανοποίηση εαυτών, τότε που είναι η αξία και η ποιότητα του χρόνου μας; Που είναι το ηθικό κέρδος;  Θα έρθει η ώρα που θα κάνουμε τον λογαριασμό και δεν θα μας βγαίνουν τα νούμερα, δεν θα έχουμε αφήσει πίσω τίποτα άλλο πέρα από χαμένο χρόνο. Δεν μιλώ για υστεροφημία, όχι κάτι τόσο τρανταχτό και εγωιστικό, μιλώ απλά για αξία, για ποιότητα! Δεν χρειάζεται να γνωρίζει κανείς άλλος, εκτός από τον εαυτό μας, ότι ξοδέψαμε τον χρόνο μας άξια και με νόημα.
   Μέσα στην κλεψύδρα της ζωής έχουμε και μερικούς κόκκους που ονομάζονται "ελεύθερος χρόνος". Τι ωραία λέξη,  μας κάνει να καταλάβουμε ότι ο υπόλοιπος χρόνος είναι "σκλαβωμένος" και "μισθωμένος". Ενώ ο ελεύθερος είναι δικός μας, να τον κάνουμε ότι θέλουμε, ότι αγαπάμε και ότι θέλουμε να αλλάξουμε! Ας πάρουμε λοιπόν αυτό το κρυφό όπλο που λέγεται "ελεύθερος χρόνος", όσο λίγος κι αν είναι, και ας το χρησιμοποιήσουμε για να δώσουμε αξία στο πέρασμά μας.
      Να φτιάξουμε ότι δεν μας αρέσει, να δώσουμε χαρά, ομορφιά, αλληλεγγύη,αγάπη, χρώμα, μουσική, γέλιο, δύναμη και ότι μπορεί να κάνει ο καθένας χαρίζοντας με καθαρή καρδιά, χωρίς σκοπιμότητες και χωρίς ανταλλάγματα, το μεγαλύτερο δώρο της ζωής μας, το χρόνο μας. Με μία λέξη Εθελοντισμός,που δίνει ποιότητα στο μικρό μας πέρασμα.
    ΔΡΑΣΕ , δώσε αίμα, βοήθα τους άλλους, μαγείρεψε σε συσσίτιο, καθάρισε την γειτονιά σου, ομόρφυνε τον τόπο σου,βάψε ένα τοίχο,οργανώσου, φώναξε, τραγούδα, χόρεψε, παίξε, μοίρασε χαρά και ζωή, κάνε ότι μπορείς!Μην αφήσεις να κυλίσει ο χρόνος σου χωρίς νόημα, κάνε πράγματα χωρίς να περιμένεις ανταλλάγματα και ανταμοιβή. Κάντο για την ψυχή σου, για σένα, για μένα και για τον άλλον. Μην ξεχνάς εσύ είσαι ο πρωταγωνιστής στο έργο σου! Και σε παρακαλώ μην αφεθείς στη σαπίλα. Σήκω και φτιάξε τον κόσμο που θέλεις!


        
    

Η ΤΙΜΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ " ΔΕΝ ΞΕΡΩ"

        Εάν αφεθούμε λιγάκι και ανατρέξουμε νοερά στα πολύ πολύ παιδικά μας χρόνια, φαντάζομαι πώς όλοι μας, πέρα από τις καλές ή κακές αναμνήσεις μας, έχουμε σημεία βαθιά σημαδεμένα από οδυνηρές καταρρίψεις κάποιων πιστεύω μας. Για να γίνω πιο ξεκάθαρος, πόσοι από εμάς δεν θυμούνται πόσο καταστροφική για τον κόσμο μας ήταν η στιγμή που κάποιο καλόπαιδο(συνήθως λίγο μεγαλύτερο) μας έλεγε με απαξιωτικό ύφος πως δεν υπάρχει ο Άγιος Βασίλης ;   Ή πως δεν ήταν η καλή νεράιδα αυτή που έπαιρνε το δόντι  κάτω από το γεμάτο όνειρα μαξιλάρι μας, πως δεν υπήρχαν νεράιδες, ξωτικά, καλικάντζαροι, μαγικές ντουλάπες και χίλια δυο άλλα μαγικά που πιστεύαμε ακράδαντα πως υπήρχαν. Τα κάστρα του μαγικού μας κόσμου έπεσαν το ένα μετά το άλλο κάνοντας μας να περπατούμε επάνω στα ερείπιά του "μεγάλοι" πια, τόσο "μεγάλοι" που να μπορούμε πια και εμείς με την σειρά μας να εκμυστηρευτούμε τα μυστικά της μεγαλοσύνης μας στα μικρότερα αδέλφια ή ξαδελφάκια!
    Μετά από αυτές τις αποκαλύψεις άρχισα και εγώ να παραδέχομαι κάποια πράγματα. Εντάξει, δέν υπάρχει ο Άγιος Βασίλης, δεν υπάρχει η καλή νεράιδα, φαίνομαι πίσω από τον αόρατο μανδύα μου ναι το παραδέχομαι! Εκείνο όμως που δεν μπορούσα να δεχτώ ήταν απάντηση της μητέρας μου σε μια ερώτηση που αφορούσε, εάν θυμάμαι καλά, τα άστρα και την ύπαρξή τους ......ΔΕΝ ΞΕΡΩ!!!
Η απάντησή της αυτή έκανε θρύψαλα και κομμάτια τον κόσμο μου, έχασα πραγματικά την γη κάτω από τα μικρά μου πόδια. Μέχρι εκείνη την στιγμή της ζωής μου δεν είχα ξανακούσει από την μητέρα μου αυτά τα λόγια, πάντοτε είχε μια απάντηση για όλα! Και τώρα μου έλεγε δεν ξέρω, αισθάνθηκα τόσο προδομένος που νευρίασα! Απαίτησα εκείνη την στιγμή να μάθω να διαβάζω! Και η μητέρα μου είπε γελώντας, πως κανένας άνθρωπος ,ούτε και αυτή, δεν μπορεί να ξέρει τα πάντα. Μετά από λίγες μέρες την συγχώρεσα και θεώρησα τίμια την απάντησή της ,μιας και θα μπορούσε πολύ άνετα να με παραμυθιάσει!
  Επιστρέφοντας στο σήμερα, στην εποχή της πληροφόρησης , των κοινωνικών δικτύων, του wikipedia  και όλης της ενσύρματης ή ασύρματης ενημέρωσης, νιώθω πολλές φορές πως νοσταλγώ εκείνο το ειλικρινές και τίμιο" δεν ξέρω" της μητέρας μου. Ευρισκόμενος συχνά μέσα σε παρέες πιάνω και τον εαυτό μου να φλυαρεί ακατάσχετα ως άλλος διδάκτωρ ή φιλόσοφος και να πιστεύω ακράδαντα πως κατέχω το νόημα της ζωής και την λύση για το κάθε πρόβλημα! Έπειτα πάλι σκέφτομαι, αφού όλοι γνωρίζουμε τόσα πολλά γιατί δεν πάμε μπροστά; μόνο πάμε από το κακό στο χειρότερο; μήπως τελικά η τόση γνώση και πληροφόρηση που πλανάται στον αέρα δεν μας κάνει καλό;μήπως τείνουμε προς την γενική ημιμάθεια και χάνουμε την εξειδίκευση; μήπως η εύκολη απόκτηση της γνώσης μας κάνει να τεμπελιάζουμε στην εφαρμογή της; μήπως γινόμαστε αλαζόνες τρώγοντας καρπό από δέντρο που δεν κοπιάσαμε για αυτό; τι θα συμβεί αν ξαφνικά μια μέρα πάψει να υπάρχει το διαδίκτυο; μήπως τότε θα φανεί η γύμνια μας; η ημιμάθειά μας;   Την απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα δεν την ξέρω και σίγουρα ούτε η μητέρα μου !
           Πάντως το κείμενο αυτό  δεν έχει σκοπό να αποτρέψει κανέναν από την παντογνωσία ή από το να  χρησιμοποιεί κανείς την παγκόσμια γνώση που υπάρχει , αλλά μονάχα να προτρέψει ταπεινά τους έχοντες ψήγματα αυτοκριτικής διάθεσης, να πουν ευθαρσώς και με τιμιότητα πως δεν γνωρίζουν τα πάντα! Και ίσως τότε πάψουμε όλοι να εμφανιζόμαστε στα κοινωνικά δίκτυα και στις παρέες ως άλλος Σωκράτης και να μάθουμε να εκτιμάμε την γνώση.
     Ένας ήταν ο Σωκράτης και εμείς του δώσαμε το κώνειο!  ( ΕΝ ΟΙΔΑ ΟΤΙ ΟΥΔΕΝ ΟΙΔΑ)